Old news..

Þetta eru ekki beint nýjar upplýsingar...man eftir að hafa heyrt þetta fyrir einhverju síðan. Þeir eru eitthvað eftirá þarna. Mjög skemmtilegt að heyra um fólk sem þekur almenningsklósettsetur með pappír en notar svo lobbý-og netcafé lyklaborð án þess að pæla neitt

Fleiri sýklar á lyklaborði en klósettsetu

This is my life..on the intrawebz...

Jæja,  þetta hef ég uppi fyrir að vera slúðurdrós..Eurovision lag Íslendinga á http://perezhilton.com/2008-04-22-this-is-not-a-joke-28#respond

My oh my oh my....

But I'm not done vomiting!

Aaaaalmáttugur hvað það fer í taugarnar á mér þegar fólk talar um bloggheima. Þetta er án vafa heimskulegasta orð sem til er. Og svo vilja allir ríkja yfir "bloggheimum"..ughhh...banna þetta banna hitt... Nafnlausir whaaawhaaaa...íslam whaaawhaaa...Arg! Get the fuck over yourselves people!!! Til að vera marktækur á þessu bloggi, í augum sumra, þarf helst að gefa upp fullt nafn, kennitölu og ættarsögu. Annars er maður heigull og aumingji. Held nú bara að sumir ættu að stofna eigin "bloggheim" og leyfa bara þá sem skrifa undir fullu nafni. Er það ekki bara. Það er eins og verið sé að reyna að stofna einhverja fjárans yfirstétt á þessum blessaða vef. Sumir líta svo andskoti stórt á sig að það er nú bara ekki fyndið. Og þar sem ég er svo hrifin að nafnleysi, þá nefni ég engin nöfn..muahahaaaa

Brjóst og bognir fingur

Listi yfir það sem mér finnst allra fallegast við konur....mjög yfirborðskennt:

•  Bognir fingur....Konur sem eru með putta sem sveigjast svona upp-niður-upp finnst mér svoooo fallegar!! Það er að segja...hendurnar á þeim eru svo fallegar. Og allt sem þær gera með puttunum sínum. Mmmm....mig langar að skipta mínu beinu ljótu ömurlegu puttum út fyrir svona bogna  
• Vel mótuð brjóst...Það er ekkert til fallegra í öllum alheimnum en falleg brjóst. Skiptir eiginlega ekki máli hvort þau séu stór eða lítil, bara...að þau séu falleg í laginu. Og fyi, ég er ekki lesbísk, ég kann bara að meta svona hluti. Hef verið upptekin af brjóstum síðan ég var pínulítil. Og er enn....ég get séð utan á konum hvort þær séu með falleg brjóst eða ekki, og ég blóta þeim sem eru vel mótaðar en ganga samt í brjósahöldurum! How dare you!!
• Varir sem eru mótaðar í brosi...Þetta er svoldið tricky...en ég á eina vinkonu sem er með varir sem eru einhvern veginn alltaf í svona hálfbrosi, og svoldið útstæðar og sérstaklega þegar hún talar þá mótast varirnar hennar svo fallega...Arg, hvað er ég að reyna að segja. Ég allavega dýrka þær.

Svo verð ég að nefna eitt sem ég þoli ekki við annað fólk, þetta á við bæði konur og karla:

• Þegar manneskja pantar ís í ísbúð, fær ísinn á borðið, réttir kortið sitt fram til að borga, og byrjar svo að háma í sig ísinn sinn. ÁÐUR en kortinu hefur verið rennt í gegn. Þegar ég sé fólk gera þetta langar mig að smyrja ísnum þeirra framan í það. Ég hef enga þolinmæði fyrir svona svínum. Ekki að ég vinni í ísbúð eða neitt þannig....finnst bara svo....æ ég veit ekki...óþolandi að fólk geri ráð fyrir að eiga alveg fyrir ísnum. Er alltaf að bíða eftir að afgreiðslumanneskjan segi: afsakið en það var ekki heimild....Hvað gerir fólkið þá? Ælir upp ísnum?  I'm on to you!

Jæja...þetta er allt sem mér dettur í hug....veit ekki af hverju ég var að punkta þetta o.O Later.

 

Coca-loca dancing like a maniac

Jæja, loksins hef ég fundið eitthvað að blogga um. Nafnleysi mitt á blogginu. Er búin að reka augun í nokkur blogg þar sem fólk er ekki sátt við "nafnleysingjana"...ég skil ekki alveg hvaða mál þetta er. Það kemur engum við undir hvaða nafni fólk skrifar á sínum bloggum. Fór ekki allt í uppnám um daginn þegar auglýsing var sett inn á blog.is og fólk steytti hnefum að rekendum síðunnar og kröfðust þess að auglýsinginn yrði tekin út af þeirra prívat og persónulega bloggi! Fyrst að síðurnar eru svona prívat og persónulegar má þá ekki heita það sem maður vill???? Það hefur enginn rétt til þess að nöldra í þeim sem kjósa að vera nafnlausir, ástæðurnar fyrir því geta verið svo margar. Og þetta er álíka kjánalegt og að vilja ekki lesa blogg hjá einhverjum sem heitir Jón því manni finnst það asnalegt nafn. Get a life people! Eins gæti þessi Jón verið að skrifa undir dulnefni....you never know  

Notalwaysright.com

(We are at a prepay station. A little old lady walks in.)

Lady: “So what, I can’t get gas now because so many idiots drive off? What kind of world do we live in that a Christian doesn’t get treated right?”

Me: “… I’m sorry, Ma’am, we lost over 75,000 gallons of gas last year due to drive offs.”

Lady: “This is just stupid. Why don’t you just turn the damn pump on? I’m filling up, I don’t know how much it’s going to take.”

Me: “Ma’am, you can either leave your keys, a credit card, or an ID, and I’ll be more than happy to turn the pump on.”

(The lady hands me a $20 bill.)

Me: “Alright, I’ll just prepay this 20, and it’ll shut off for you when it hits 20.”

Lady: “No no no. That’s my down-payment. Turn the pump on and I’ll come pay the rest.”

(I sigh and turn the pump on, I’m really not supposed to, but at least I’ll have some money to put towards it if she drives away. The lady goes out and pumps her gas, comes back in to pay.)

Lady: “One day, the Lord is going to come down and smite everybody who doesn’t respect the Christians who live by the rules.”

Man behind her: “I’m going to be a good Atheist and prepay my gas. $15 on pump 3, please and thank you.”

 Sannar sögur I mind you :D

Megrunarbleyjur anyone?

Ég er háð því að lesa blogg. En hver er það ekki þessa dagana  Ég les allt sem ég kemst í, blog.is, bloggar.is, blog.central, blogspot, myspace..you name it. Oftast er þetta hjá blááááókunnugu fólki sem ég veit ekkert um, en ahh hvað það er gaman að lesa. Mér finnst æðisgengið að sjá fólk rífast í commentum og skrifa blogg um hvað þessi og hinn er svona og svona. Ég hef svo sem ekki bloggað mikið hérna, en nota aðra miðla. Kannski að ég fari að lífga þetta eitthvað við. Mig langar hins vegar að blogga um afskaplega furðulegt fyrirbæri, Alli megrunarpilluna. Ég las fyrst um þetta fyrir nokkrum dögum á vinsælu myspace-bloggi, þar sem þessi pilla er útskýrð. Ég varð að grennslast meira um fyrir þessu og fann ýmsar skemmtilegar staðreyndir. Galdurinn við pilluna er að hún leyfir líkamanum ekki að melta 1/4 hluta fitunnar sem maður borðar, svo að sú fita sem ekki meltist, skilar sér út úr líkamanum.

Þvílík súperlausn á megrunarvandamálinu! Ok, smá grín, en það sem þessi pilla má eiga er að hún er eina megrunarpillan sem hefur verið samþykkt af FDA samtökunum í bandaríkjunum, sem þýðir að hana má selja í apótekum án lyfseðils. En að djúsí partinum. Þeim sem ætla að nota þessa pillu er ráðlagt að borða ekki meira en 15grömm af fitu í hvert mál. Það má ekki spara sér fitugrömm eina máltíð og gúffa svo í sig í næstu, Alli bannar það. Af hverju ætli það sé? Jú, annars upplifir maður meðferðareinkennin ógurlegu! "Meðferðareinkennin" (treatment effects) eru breyttar hægðarvenjur. Þarmarnir komast í eitthvað uppnám við að geta ekki melt alla fituna og vilja skila henni út sem fyrst. Það er í alvörunni mælt með því á virðulegri heimasíðu pillunnar að mæta í dökkum buxum í vinnuna fyrst um sinn, á meðan líkaminn er að venjast breyttum aðstæðum. Já, fólk má búast við að skíta á sig  Ég hélt að ég yrði ekki eldri þegar ég las þetta. Á spjallvefum um pilluna má sjá konur mæla með að nota bleyjur og ýmis konar önnur ráð til að verjast niðurlægjandi aðstæðum. Hvað með að niðurlægja sjálfið? Æ ég veit ekki...mér finnst þetta eins óaðlaðandi og hægt er.

Þá er komið að því sem ég ætla að hafa reglulega hérna, samræður af notalwaysright.com:

Movie Cinema | Australia

(I was working the candy bar when a man seeing Bridge to Terabithia with two young kids arrives. He points to the popcorn machine:)

Customer: “I’ll have two boxes of cockporn please.”

(There was a two second pause as the customer’s eyes went wide with horror…and then I started to laugh. He got the popcorn and ran upstairs, with me standing behind the counter with tears running down my face.)

No no no we say nei nei nei....

Arrg, ég trúi ekki hvernig þessi keppni fór. Parið sem vann fer svo í mig...ekki út af þessari keppni, bara...almennt. Svo væmin. Ég hata væmni meira en allt. Aaaaaaaaaaanywho, ég missti mig yfir frábærri vefsíðu í gær: www.notalwaysright.com , þarna lýsir afgreiðslufólk upplifunum sínum af viðskiptavinum í allskonar aðstæðum, reyndar ekki bara afgreiðslufólk heldur líka starfsmenn tæknilegrar aðstoðar tölvu- og símafyrirtækja, símafólk hjá neyðarlínunni....ýmislegt bara. Og sögurnar eru ómetanlegar. Sem dæmi:

(I had just started a new IT job for a large school district and was not expecting the level of stupidity I would be dealing with on a regular basis. Within my first 3 weeks, I receive a phone call from a school.)

Clerk: “Hi, I am trying to use this new system on these computers and I'm attempting to make my account. My Principal got me started but now I am stuck.”

Me: “What seems to be the problem?”

Clerk: “Well, it is asking me for First Name and I have no idea what I am supposed to type.”

Me: “You’re at the registration screen? Um…well I think you are supposed to enter your name.”

Clerk: “Oh…okay…wait. No, it’s asking me for something else.”

Me: “What now?”

Clerk: “It says…last…name…what do I put here?”

Me: “Probably your last name.”

Clerk: “Oh, thanks…oh Jesus, now it’s asking for my phone number! What the hell am I suppose to put here! Why can’t I just do it the old fashioned way?”

Me: “You mean pen and paper?”

Clerk: “Yes! It was so much easier. These fancy computers are just so complicated. I never understand what I am suppose to do!”

(I bit my tongue and just let her ramble on about how ‘First Name’ was such an incredibly hard concept to grasp.)

HAHAHAHA! Svo eru billjón fleiri sögur þarna inná, i'm loving it

Trúleysi

Ég man greinilega eftir því þegar ég fór að efast um trú mína á guð og jesú. Ég var sex ára, og hafði nýuppgötvað að jólasveinninn var ekki til. Í skólanum daginn eftir sagði ég bekkjarsystur minni þennan kalda sannleika, en hún var ekki alveg á því að trúa mér. Hún krafðist þess að jólasveinarnir væru allir til og upphófust miklar samræður á milli okkar um þetta mál. Við komumst að þeirri niðurstöðu að líklega væru til jólasveinar, en þeir væru hins vegar ekkert sérstaklega gjafmildir eða þeim eiginleikum gæddir að geta farið um allt land með gjafir í skóinn. Þeir væru bara gamlir kallar sem byggju uppi í fjalli með mömmu og pabba, en gerðu ekkert spes..sátu bara og átu velling.

Það sem fór næst í gegnum barnshugann minn skefldi mig svo að ég þorði ekki að segja það upphátt, en mér fannst eins og hugmyndin um jólasveinana gæti líka átt við Jesú...það er að segja, hann gæti kannski alveg hafa verið til, en var hins vegar bara venjulegur maður, ekki með neina tengingu við guðlegan mátt. Hann væri bara...einstaklega góð manneskja sem var uppi fyrir mörgum árum. Eftir þetta minnistæða atvik fór trú minni ört hrakandi, og þó svo að ég fengi alltaf hátt í kristinfræði, mætti stundvíslega í sunnudagaskóla og bæði bænir á hverju kvöldi, þá var alltaf nagandi efi sitjandi í mér. Það sem ég man úr sunnudagaskólanum er HiC djús og brauð handa öndunum, og bænirnar voru oft mjög veraldlegar, mig langaði alltaf svo mikið í eitthvað dót.

Loksins í fermingarfræðslunni í fyrsta bekk í Hagaskóla, fann ég endanlega fyrir því að ég væri algjörlega trúlaus. Þessi staðfesting kom að miklu leyti frá prestunum sem kenndu okkur, því þeir forðuðust allar spurningar mínar eins og heitan eldinn. Ef ég spurði eitthvað út úr kortinu, sem þeir áttu erfitt með að svara, oft svona: ef að guð þetta, þá af hverju hitt spurningar, þá bara lokuðu þeir á mig og beindu athyglinni annað. Þess vegna, eftir nokkura ára togstreitu, "frelsaðist" ég loksins frá trúnni, og hef lifað sem svona militant atheist síðan. Ég er góð við börn, dýr og gamlingja, virði foreldra mína og yfirmenn, stel hvorki né myrði og held að svona almennt sé ég mjög góð manneskja. Ég þoli þess vegna ekki þegar trúfólk heldur því fram að trúleysingjar séu siðlausir, það er svo rangt! Hvernig heldur það að mannfólkið hafi komist af í öll þessi árþúsund áður en kristni komst á kreik? Þetta hefur örugglega verið ein af þeim spurningum sem prestarnir hunsuðu .

Is you is or is you aint my baby....

Í mörg ár hef ég verið ástfangin af hundategundinni Doberman. Þetta eru að mínu mati, fallegustu hundar sem til eru. Það er alveg ótrúlegt hversu fallegir þeir eru. Lengi hefur mig dreymt um að eiga eitt stykki, og eftir allan þennan langa tíma, virðist bráðum vera að rætast úr þessu. Í vor/sumar, þegar ég get loksins druslað mér til Texas, þá ætlum við hjúin að fjárfesta í einum Dobie. Þar sem ég hef aldrei átt hunda áður og aldrei komið nálægt uppeldi á þeim veit ég að ég verð að vera mjööööög vel undirbúin. Þess vegna hafa síðustu dagar hjá mér snúist um að lesa greinar á síðunni Leerburg.com, en það er síða manns sem er búin að vera að stússa með hunda í yfir 40ár. Hann hefur ræktað, haldið og þjálfað hunda meðal annars fyrir lögreglustörf. Þessi maður er endalaus viskubrunnur, og hefur ráð við öllum vandamálum. Hann útskýrir til dæmis hvernig á að nota ýmsar "refsiólar" á hunda án þess að meiða þá, enda eru ólarnar ekki hannaðar til að vera pyntingartæki. Og að sjálfsögðu virkar ekkert annað en strangur agi á erfiða hunda

Þessi hundakall, Ed Frawley, verður sem sagt mín stoð og stytta í gegnum uppeldi hundsins míns. Markmið mitt sem hundaeiganda er að hundurinn, Skaði eins og hún mun heita, virði mig 100%. Eins og stendur á síðunni, hundurinn getur elskað eigandann sinn, en haft enga virðingu fyrir honum. Ef hundurinn lítur á mig sem Pack Leader, (argg, hvað er gott orð fyrir þetta), en ekki bara sem kærleiksríkan leikfélaga, þá verðum við bæði öruggari í kringum hvort annað. Á síðunni er líst hvernig á að fara að til að verða pack leader, og þó að mér fannst það svoldið kaldranalegt til að byrja með, kom í ljós að þetta er eini kosturinn sem ég hef. Ástæðan fyrir að ég verð að vera pack leader hundsins míns, er að ég verð að geta verið viss um að það sem ég segji henni að gera, það gerir hún. Án hiks. Að hún þekki röddina mína yfir aðrar raddir og að hún vilji þóknast mér. Ein helsta ástæðan sem ég ætla að fara svona að uppeldi hundsins er að hann elst upp í Texas. Þegar ég var þarna fórum við stundum og heimsóttum fjölskyldumeðlimi Mr. Big...það er að segja föðurbróður hans, ömmuna og frændur/frænkur. Þau áttu heima í svona húsaröð, tvö hús hlið við hlið og eitt á bakvið...og úti um allt voru hundar að ráfa.  Indælustu hundar, en þeir réðu sér líka sjálfir. Þeir hlustuðu ekki á nokkurn mann, enda bara um úlfahóp að ræða í rauninni. Þeir voru með leiðtoga og undu sér sáttir þarna úti. En ef þeir hefðu ákveðið að ráðast á manneskju, aðra hunda eða barn, þá hefði ekkert verið hægt að gera. Þetta voru svona tólf hundar.

Ég get ekki hugsað mér að hafa hund sem ég get ekki stólað á og ráðið við. Ég verð að láta hann skilja að það sem ég segi eru lög, í einu og öllu.  

Holidays are coming...holidays are coming...

Vááááááá hvað mér leiðist...er að bíða eftir að eitthvað vídjó hlaðist á netinu...Vídjó um dverga none the less  Ég hef ekki skrifað hérna í langan tíma..hef verið að gera eitthvað annað greinilega, eins og að glápa á online vídjó og lesa blogg frá klámstjörnum.  Það er allavega ekki leiðinlegur lestur. Hefur líka gjörsamlega snúið á hvolf öllum hugmyndum mínum um þetta starf. Ég er ekki frá því að fleiri ættu að lesa um þetta....hmmmm....you people out there...

En já...ég er hætt í skólanum og ætla held ég bara að fá mér vinnu yfir jólin og eitthvað inní nýja árið. Mr. Big ætlar svo að sækja um einhvers konar visa fyrir mig úti í Texas svo að við getum nú byrjað þetta samband okkar af alvöru. Síðasta ár hefur verið rosalega götótt hjá okkur, búin að vera meira sundur en saman really...þar sem peningaskortur og lög leyfa ekki annað. Eina sem ég veit eftir allt þetta er að ég ætla aldrei aftur að vera í svona fjarsambandi. Úff hvað það er erfitt. Eiginlega ekki hægt. Svo að ef ég get ekki flutt til Texas eftir nokkra mánuði, þá flytjum við tvö bara eitthvert á eyðieyju og lifum á kókoshnetum og villibráð...mmm...hljómar ekkert svo illa reyndar...